Wskazówka metodyczna proponuje etapy analizy życiorysowej relacji, uwzględniając krytyczne podejście do źródła.

Wrażenie:

Jakie masz pierwsze wrażenia?

Tematy:

O czym mówi świadek historii?

Co jest punktem ciężkości narracji?

Czy twoim zdaniem czegoś brakuje w tej opowieści? Czego?

Prowadzenie rozmowy:

Jak zachowuje się osoba prowadząca rozmowę?

Jak wygląda oświetlenie? Jak operator prowadzi kamerę?

Jaki ma to wpływ na całość relacji?

Opowieść czy komentarz:

Czy możesz odróżnić fragmenty, w których świadek opowiada, od tych, w których komentuje wydarzenia?

Zwróć uwagę na oceny i wnioski, jakie płyną z opowieści, na wydarzenia równoległe i powiązania z innymi wydarzeniami.

Język:

Co jest szczególnego w języku opowieści?

Jakim językiem posługuje się świadek? Językiem potocznym? Gwarą? Językiem literackim?

Czy budowa zdań jest prosta, czy skomplikowana?

Czy pojawiają się szczególne wyrażenia (przestarzałe, gwarowe, obce, drastyczne)?

Czy słowa te użyte zostały w świadomy sposób?

W których miejscach pojawiają się cytaty, przysłowia, metafory?

Jak działa na ciebie ten język?

Gesty, mimika, głos:

Gesty, wyraz twarzy, melodia języka o czymś mówią.

Czy zauważasz coś szczególnego w języku ciała, mimice, wysokości głosu?

Czy elementy te odpowiadają treści i sposobowi narracji?

Jakie emocje oddają?

Co ze sposobu narracji zrobiło na tobie największe wrażenie?